a po knjizi Jakova Jakana Vidovića “Sportsko bućanje” to je učinjeno 1965. g. u Tivtu, ali na diplomama sa prvenstva Crne Gore u kuglanju iz 1967. g. vidi se da to tada nije bila samostalna organizacija, već dio Kuglaško-bućarskog saveza Crne Gore.
O NAMA
Bućarski Savez Crne Gore
Bućarski savez Crne Gore formiran je 1952 godine
Istorija Bućanja
Bućanje u današnjem obliku predstavio je 1907. G. Francuz Žil Lenior; prvi turnir sa novim pravilima organizovan je 1910. U La Kjotatu (u blizini Marseja); Međunarodna bućarska federacija (FIB) osnovana je 1958. g. u Marseju; prvi svjetski šampionat odigran je 1959. g., a evropski 1954. godine.
U Tivtu je kroz sjećanja sačuvano da se 1903. g. izgradio zog na mjestu gdje se danas nalazi hotel “Mimoza” i da se prve tri decenije prošloga vijeka bućalo duž cijelog Tivatskog zaliva, a konkretan trag je fotografija snimljena na zogu u Radoševićima 1916., a možda i godinu ranije.
Nikša Fabris je u “Omladinskom pokretu” zapisao da je polovinom 1928. g. Marinko Dragičević osnovao Bućarski klub “Mogren” čije su se aktivnosti odvijale kod kuće trgovca Jova Novakovića.
Takmičarsko obilježje bućanje poprima 1952. g., a zvaničan prelaz sa “narodnih” na međunarodna pravila učinjen je 27. Maja 1964. g., kada bućarski klubovi “Brđanin”, “Kalimanjac”, “Češljar”, “Budućnost”, “Konobica” i “Gornja Lastva” podnose zahtjev za registraciju bućarskom odjeljenju Kuglaškog saveza Crne Gore. Uz molbu i podatke o klubu dostavljeni su njihova pravila i programi, zapisnici sa osnivačkih skupština i rješenja ispostave unutrašnjih poslova Kotor.
Bućarski savez Crne Gore formiran je 1952. godine,a po knjizi Jakova Jakana Vidovića “Sportsko bućanje” to je učinjeno 1965. g. u Tivtu, ali na diplomama sa prvenstva Crne Gore u kuglanju iz 1967. g. vidi se da to tada nije bila samostalna organizacija, već dio Kuglaško-bućarskog saveza Crne Gore.
Bućanje je, tvrde pojedini izvori, bilo jedna od najomiljenih zabavnih igara u starom Egiptu 2 500 g. p. n. e., a po drugima, sve je krenulo od Sparte i Timokreatesa pet stotina godina prije Hrista.
Rimljani, kojima su igru donijeli Etrurci, modifikovali su igru dodajući joj metu kojoj se moralo približiti što je više moguće i tu su varijantu legionari prenijeli u Provansu.
Kamene lopte zamjenjuju se drvenim, ali sa ekserima da bi im se povećala težina, a u Srednjem vijeku igra se proširila Evropom.
Engleski kralj Henri III zabranio je vitezovima da igraju “buće”, francuski kraljevi Čarls IV i Čarls V u XIV vijeku igru zabranjuju i narodu, a zabrana se ukida tek tri vijeka kasnije.
Bućanje u današnjem obliku predstavio je 1907. G. Francuz Žil Lenior; prvi turnir sa novim pravilima organizovan je 1910. U La Kjotatu (u blizini Marseja); Međunarodna bućarska federacija (FIB) osnovana je 1958. g. u Marseju; prvi svjetski šampionat odigran je 1959. g., a evropski 1954. godine.
U Tivtu je kroz sjećanja sačuvano da se 1903. g. izgradio zog na mjestu gdje se danas nalazi hotel “Mimoza” i da se prve tri decenije prošloga vijeka bućalo duž cijelog Tivatskog zaliva, a konkretan trag je fotografija snimljena na zogu u Radoševićima 1916., a možda i godinu ranije.
Nikša Fabris je u “Omladinskom pokretu” zapisao da je polovinom 1928. g. Marinko Dragičević osnovao Bućarski klub “Mogren” čije su se aktivnosti odvijale kod kuće trgovca Jova Novakovića.
Takmičarsko obilježje bućanje poprima 1952. g., a zvaničan prelaz sa “narodnih” na međunarodna pravila učinjen je 27. Maja 1964. g., kada bućarski klubovi “Brđanin”, “Kalimanjac”, “Češljar”, “Budućnost”, “Konobica” i “Gornja Lastva” podnose zahtjev za registraciju bućarskom odjeljenju Kuglaškog saveza Crne Gore. Uz molbu i podatke o klubu dostavljeni su njihova pravila i programi, zapisnici sa osnivačkih skupština i rješenja ispostave unutrašnjih poslova Kotor.
Bućarski savez Crne Gore formiran je 1952. godine,a po knjizi Jakova Jakana Vidovića “Sportsko bućanje” to je učinjeno 1965. g. u Tivtu, ali na diplomama sa prvenstva Crne Gore u kuglanju iz 1967. g. vidi se da to tada nije bila samostalna organizacija, već dio Kuglaško-bućarskog saveza Crne Gore.
Bućanje je, tvrde pojedini izvori, bilo jedna od najomiljenih zabavnih igara u starom Egiptu 2 500 g. p. n. e., a po drugima, sve je krenulo od Sparte i Timokreatesa pet stotina godina prije Hrista.
Rimljani, kojima su igru donijeli Etrurci, modifikovali su igru dodajući joj metu kojoj se moralo približiti što je više moguće i tu su varijantu legionari prenijeli u Provansu.
Kamene lopte zamjenjuju se drvenim, ali sa ekserima da bi im se povećala težina, a u Srednjem vijeku igra se proširila Evropom.
Engleski kralj Henri III zabranio je vitezovima da igraju “buće”, francuski kraljevi Čarls IV i Čarls V u XIV vijeku igru zabranjuju i narodu, a zabrana se ukida tek tri vijeka kasnije.
Bućanje u današnjem obliku predstavio je 1907. G. Francuz Žil Lenior; prvi turnir sa novim pravilima organizovan je 1910. U La Kjotatu (u blizini Marseja); Međunarodna bućarska federacija (FIB) osnovana je 1958. g. u Marseju; prvi svjetski šampionat odigran je 1959. g., a evropski 1954. godine.
Frano Petković
Seniori
Miroslav Petković
Seniori
Marko Luković
Seniori
Rade Zec
Seniori
Marko Luković
U 23
Mihailo Đurović
U 23
Gracija Stjepčević
U 18
Mateo Počanić
U 18
Dijana Sindik
Žene
Anđelka Šuica
Žene
-
Frano Petković
Seniori
-
Miroslav Petković
Seniori
-
Marko Luković
Seniori
-
Rade Zec
Seniori
-
Marko Luković
U 23
-
Mihailo Đurović
U 23
-
Gracija Stjepčević
U 18
-
Mateo Počanić
U 18
-
Dijana Sindik
Žene
-
Anđelka Šuica
Žene